Erectieproblemen na prostaatkanker

Dit is het verhaal van Peter* (70), die een erectiestoornis overhield aan zijn prostaatverwijdering. Hij vertelt openhartig wat hem overkwam en hoe hij daarmee is omgegaan.

Een jaar of 10 geleden ging Peter naar de dokter. Zijn klacht: hij moest zo vaak plassen, en dan waren het steeds kleine beetjes. Verder had hij nergens last van. De dokter zei dat mannen van rond de 60 wel eens last hadden van een vergrote prostaat. Maar daar was bij Peter geen sprake van. De dokter liet bloed prikken om de PSA-waarde te meten (PSA is Prostaat Specifiek Antigeen). Met 4.6 was die te hoog. Dus door naar de uroloog, die een echo liet maken. Zij zag wel iets, maar kon het niet thuisbrengen. De biopsie die ze voor de zekerheid nam, leverde niets op.

Slecht nieuws: prostaatkanker

Peter werd weer naar huis gestuurd en moest een halfjaar later terugkomen. Hij bleef dikwijls plassen, zonder verdere problemen. Toen zijn bloed bij de volgende afspraak opnieuw werd onderzocht, bleek de PSA-waarde 6.4 te zijn. Een nieuw onderzoek en een nieuwe biopsie volgden. En toen bleek het toch foute boel te zijn: er zat een tumor, en die was nog kwaadaardig ook.

“De enige optie was om de hele prostaat te verwijderen,” vertelt Peter. “Maar ik moest daar wel akkoord voor geven. Want bij het weghalen van de prostaat konden zenuwbanen worden geraakt of onderbroken. Er was maar één alternatief voor deze operatie: doodgaan. En ik kende een aantal mensen die er inderdaad aan zijn overleden. Dus hoefde ik niet lang na te denken. Ik stemde in met de operatie.”

Operatie geslaagd, patiënt heeft erectiestoornis

Peter had het geluk dat hij fit en gezond was. De operatie was een uur eerder klaar dan gepland. Bestraling was niet nodig, want de uroloog had alles met succes kunnen weghalen. Wel bleef Peter onder controle: zijn bloed werd jaarlijks onderzocht.

Twee jaar na de operatie bleek zijn PSA-waarde weer iets hoger te zijn. Was er misschien toch nog iets van de tumor achtergebleven? Na onderzoek bleek er inderdaad iets te zitten. Er werd een nieuwe behandeling gestart, waarbij Peter 35 keer werd bestraald. Hij heeft daar totaal geen last van gehad. Hij reed elke keer gewoon zelf naar het behandelcentrum en voelde zich lichamelijk prima. Inmiddels zijn we jaren verder en voelt Peter zich nog steeds uitstekend. Het enige waar hij last van heeft, is een erectiestoornis. Het lukt hem niet om spontaan een erectie te krijgen.

Omgaan met een erectiestoornis

“In het begin wilde ik alleen maar genezen. Ik wilde overleven. Maar later, als alles goed gaat, wil je het liefst dat alles weer ‘normaal’ wordt, en dat je lichaam weer meewerkt. Je raakt als het ware gewend aan het feit dat je nog leeft en wilt weer terug naar zoals het was.

Ik had er moeite mee dat dat niet zo was; ik wilde het niet zonder meer accepteren. De relatie met mijn vrouw is al meer dan 40 jaar uitstekend, en intimiteit hoort daar gewoon bij. Dus greep ik alle mogelijkheden aan om de situatie te verbeteren. Zo heb ik veel bekkenbodemtherapie gedaan. Daar was ik ter voorbereiding op de operatie al mee begonnen, en heb het direct daarna weer opgepakt. De fysiotherapeut begeleidde me en gaf me oefeningen die ik thuis kon doen. Ook heb ik ontspanningsoefeningen gedaan. Helaas hielp dat allemaal niet.

De erectiestoornis was moeilijk voor me. Wat ik ook deed, er veranderde niks. Ik kon soms hartstikke chagrijnig en prikkelbaar zijn, zomaar uit mijn slof schieten. Allemaal frustratie. En ik voelde me rot tegenover mijn vrouw.”

Erectiestoornis bespreken met uroloog

“Toen de uroloog vroeg hoe het met me ging, benoemde ik het erectieprobleem. Ik vertelde hoe ellendig ik me daardoor voelde. En wat bleek? Er was een oplossing voor. Er was een middel dat een soort wonder kon verrichten – zo zie ik het dan maar. Ik moest mijzelf een injectie geven, rechtstreeks in de penis. De uroloog heeft me geleerd hoe dat moest, ik kreeg een recept mee en kon ze bij de apotheek ophalen. Het werkte echt prima!

Ik gebruik die injecties nog steeds en ga nu ook weer naar fysiotherapie. Door die regelmatige injecties ontstaat na verloop van tijd littekenweefsel in de penis. Ook moet ik de injectie om en om aan de linker- en rechterkant geven. Door al dat prikken raakt de bloedsomloop verstoord. De fysiotherapeut masseert mijn penis heel voorzichtig om de bloedsomloop te stimuleren en de vorming van littekenweefsel tegen te gaan.”

De mening van anderen

“Er zijn ook mensen die zeggen: ‘Joh, al die toestanden, dat hoeft toch niet meer op onze leeftijd?’ Nou, echt wel! Dan zie ik ze denken, en dan zou ik wel met hen willen ruilen. Die van hen doet het nog en zij willen niet meer, en die van mij doet het niet meer en ik wil wel. Intimiteit is iets dat mijn vrouw en ik zeker niet achter ons hebben gelaten. Dat blijft een onderdeel van onze relatie.”

Erectiestoornis en relatie

“Ik kan er goed over praten. In de eerste plaats natuurlijk met mijn vrouw. Want dit hele proces is iets dat we samen moeten doen. Vlak na de operatie waren we gewoon blij dat ik nog leefde, maar voor haar was mijn erectiestoornis ook moeilijk. Dat is een van de redenen dat ik met die injecties ben begonnen. Natuurlijk vind ik het wel eens jammer en zwaar dat het niet meer zo is als vroeger. En ik begrijp ook wel dat ik ouder word. Maar ik blijf er alles aan doen om met mijn vrouw van intimiteit te kunnen genieten. Het gaat nu een beetje anders, dat is alles. We gaan ervoor!”

''Erectiestoornis? Je bent depressief. Het zit tussen je oren.''
Erectieproblemen door een mentale oorzaak.

* Echte naam bekend bij redactie