Haaruitval op mijn 20e, wat nu?

M’n haar werd opeens dunner

‘Als je haar maar goed zit’, hoor je wel eens. Ik heb altijd gedacht dat dit een typische vrouwenuitspraak was. Die zitten toch altijd in over hun kapsel? Nou, inmiddels weet ik dat het ook voor mannen geldt. Ik kreeg vorig jaar namelijk ineens te maken met haaruitval. En nee, ik ben geen bejaarde man, maar een jonge vent van amper 20. Word ik nu echt al kaal?

Haarverlies op jonge leeftijd

Ik weet nog goed dat het onderwerp pas ter sprake kwam. Mijn toenmalige vriendin en ik zaten op de bank een film te kijken en ik lag met mijn hoofd op haar knie. ‘Hé, je hebt een kaal plekje bovenop je hoofd,’ zei ze. Ik moest er eerst nog een beetje om lachen en zei dat het waarschijnlijk mijn kruin was. Maar een poosje later merkte ik op dat er steeds meer haren in mijn borstel bleven hangen. Ook leken er steeds grotere inhammen te komen in de haargrens op mijn voorhoofd. Ik schrok me kapot: haaruitval op jonge leeftijd, hoe kon dat gebeuren? Vanaf die dag begon ik het in de gaten te houden. Via een handspiegeltje bekeek ik elke dag mijn hoofdhuid in de spiegel. Het kale plekje op mijn kruin werd groter en groter. Ben ik beland in de fase ‘kaal worden‘?

Kale kruin camoufleren

Ik had geen idee waarom ik kaal werd, en eerlijk gezegd schaamde ik me ervoor. Mijn vader was ook behoorlijk kaal aan het worden, maar ja, die liep tegen de 50; logisch, toch? Voor zover ik wist, was haarverlies op je twintigste niet normaal. Ik probeerde de boel te camoufleren, in de hoop dat het tijdelijk was en vanzelf over zou gaan. Ik kamde mijn haar zo goed en kwaad als het ging over de kale plek en begon petjes te dragen. Als mijn vriendin er was, zorgde ik ervoor dat ze de bovenkant van mijn schedel niet kon zien. Ik ben gelukkig een stuk langer, dus dat was niet zo’n probleem. Verder waste ik mijn haar zo min mogelijk, ik dacht dat ik misschien allergisch was voor shampoo. Fris was anders, mijn haar werd vet en bleef helaas uitvallen.

Alopecia

Ik moest naar de kapper en werd geholpen door m’n vertrouwde kapper die me al jaren knipt. Ik vroeg haar zachtjes of ze het zo kon knippen, dat de kale plekken zo min mogelijk zouden opvallen. Ze vroeg of ik medicijnen gebruikte voor de alopecia. Ik had nog nooit van het woord gehoord en vroeg wat ze bedoelde. ‘Alopecia androgenetica, mannelijke kaalheid,’ zei ze. ‘Dat komt vaker voor dan je denkt, hoor. En er is best iets aan te doen. Je hoeft je er totaal niet voor te schamen.’ Ze legde uit dat de haren uitvielen doordat de haarzakjes overgevoelig waren voor testosteron, en dat er medicijnen waren die die overgevoeligheid verminderde. ‘Maar we kunnen het ook anders oplossen,’ zei ze erachteraan, en kwam met een tondeuse aanzetten. ‘Volgens mij staat een kaal hoofd jou hartstikke sexy.’

Erfelijke kaalheid

Toen ik thuiskwam met mijn gemillimeterde kapsel, ben ik achter m’n computer gedoken en heb het internet afgespeurd naar meer informatie over Alopecia (haaruitval). Alopecia androgenetica is erfelijk, vandaar dat mijn pa ook al vroeg zijn haren verloor, al begon het bij mij veel eerder. Ik vond informatie over de mogelijkheden bij mannelijke kaalheid: medicijnen die het effect van testosteron verminderen, een haargroeimiddel, een haartransplantatie, bepaalde shampoos die de haargroei stimuleren. Ik heb alle opties overwogen, maar vond de oplossing van mijn kapper eigenlijk nog de beste. Kaal is inderdaad best sexy, maar mocht ik ooit van gedachten veranderen, dan weet ik in ieder geval dat er genoeg aan te doen is.