Ontstekingsremmers

Ontstekingsremmers zijn geneesmiddelen die zowel een pijnstillende -als koortsverlagende -en ontstekingsremmende werking hebben. Een andere benaming is anti-inflammatoire preparaten of antiflogistica. Er bestaan steroïde -en niet-steroïde ontstekingsremmers, de zogenaamde NSAID's. Niet hormonale ontstekingsremmers bevatten geen hormonen.

Er zijn veel verschillende soorten op de markt. Een aantal voorbeelden van niet-steroïde ontstekingsremmers zijn: Advil, Aleve, Ibuprofen, Naproxen, Nurofen en Voltaren. Steroïde ontstekingsremmers zijn onder andere: Prednison en Triamcinolon.

Hoe werken ontstekingsremmers?

Prostaglandinen zijn hormoonachtige stoffen in het lichaam die een rol spelen in het reguleren van onder andere pijn, koorts en ontstekingen. Ontstekingsremmers (NSAID's) remmen de productie van prostaglandinen in het lichaam. Hierdoor remmen ze ontstekingen, voorkomen (deels) dat pijnsignalen via de gevoelszenuwen naar de hersenen gaan en verlagen koorts. De werking van NSAID's is effectief, echter van korte duur: gemiddeld van circa vier tot acht uur. Bovendien wordt (afgezien van ontstekingen) de oorzaak van pijn en koorts er niet mee behandeld. Gewrichtsontstekingen worden slechts in lichte mate geremd, maar dan alleen bij de juiste dosering. Tevens komt het ziekteproces er niet door tot stilstand en mogelijke beschadigingen aan gewrichten worden er in de regel niet mee voorkomen.

Wanneer gebruiken?

Ontstekingsremmers worden op grote schaal doeltreffend ingezet, zowel bij de behandeling van acute pijn als bij chronische pijnbestrijding. Hoofd -en menstruatiepijn, pijn na tandheelkundige ingrepen, lage rugpijn, maar ook bij aandoeningen als migraine, jicht, peesontstekingen, reuma en artrose zijn voorbeelden van klachten en aandoeningen waarbij deze pijnstillende medicatie worden voorgeschreven. In pijnbestrijding volgens de pijnladder, opgesteld door de Wereld Gezondheidorganisatie vallen niet-steroïde ontstekingsremmers zoals Ibuprofen en Naproxen onder de eenvoudige pijnstillers die als eerste stap in pijnbestrijding worden ingezet. Wanneer deze middelen onvoldoende verlichting bieden, wordt stap 2 genomen. Tramadol en Codeïne kunnen dan worden voorgeschreven. Deze morfineachtige preparaten werken adequaat tegen matige tot zware en chronische pijn.

Risico's en bijwerkingen

Er kleven ook risico's en bijwerkingen aan het gebruik van ontstekingsremmers. Zo hebben NSAID's meer bijwerkingen als eenvoudige pijnbestrijders zoals bijvoorbeeld Paracetamol. Veel voorkomende bijwerkingen zijn maag -en darmproblemen, misselijkheid, overgeven, diarree, het vasthouden van vocht en het vertragen van bloedstolling. Tevens kunnen maagzweren ontstaan en bij nierproblemen kan het gebruik de nierfunctie verslechteren. Bij hartfalen wordt het gebruik van ontstekingsremmers ernstig afgeraden. Deze middelen verhogen namelijk het risico op hartfalen of verergeren deze aandoening.

Gebruik met (professioneel) beleid

Net als bij ieder geneesmiddel geldt dat u de medicatie met beleid dient te gebruiken. Lees daarom altijd de bijsluiter aandachtig en houd u aan de vermelde dosering en gebruikstermijn. Een aantal zijn niet receptplichtig, andere niet. Ga nooit met andermans voorgeschreven ontstekingsremmers experimenteren. Gebruik ze alleen na overleg met een arts. Verder dient u zich altijd te realiseren dat pijnbestrijding met medicatie slechts tijdelijk helpt. Probeer met behulp van een arts de oorzaak van uw pijn te achterhalen, zodat deze, indien mogelijk, adequaat kan worden behandeld. Ook dient u ten allen tijde alert te zijn niet afhankelijk te worden van pijnstillende ontstekingsremmers. Wanneer u deze langdurig gebruikt, treedt gewenning op. Dit houdt in dat u een hogere dosering nodig heeft, voor hetzelfde resultaat.