Jeśli zgłosisz się do lekarza rodzinnego z podejrzeniem problemów z tarczycą, w pierwszej kolejności zostanie zlecone badanie krwi, aby sprawdzić, czy tarczyca działa prawidłowo.
Sprawdzane są dwie wartości: wolna T4 (hormon tarczycy) i TSH (hormon tyreotropowy). Prawidłowy poziom wolnej T4 wynosi od 9,0 do 24,0 pmol/l, a TSH od 0,4 do 4,0 mU na litr. W niedoczynności tarczycy poziom wolnej T4 we krwi jest obniżony, a poziom TSH podwyższony. W nadczynności tarczycy poziom wolnej T4 we krwi jest zbyt wysoki, a poziom TSH obniżony.
Sztuczny hormon tarczycy
Niedoczynność tarczycy można skutecznie leczyć sztucznym hormonem tarczycy, takim jak Levothyroxine. Jeśli przyczyną niedoczynności tarczycy jest choroba Hashimoto, operacja tarczycy lub leczenie jodem radioaktywnym, istnieje duże prawdopodobieństwo, że będziesz musiał przyjmować tabletki z hormonem tarczycy przez całe życie. Zazwyczaj tabletki należy przyjmować raz dziennie, o tej samej porze i na czczo. Jeśli masz mniej niż 60 lat i nie masz problemów z sercem, zwykle rozpoczyna się leczenie od wysokiej dawki. Jeśli jednak masz powyżej 60 lat lub masz problemy z sercem, leczenie zaczyna się od niskiej dawki, którą stopniowo się zwiększa. Ponieważ siła działania leku Levothyroxine może się różnić w zależności od marki lub opakowania, ważne jest, aby zawsze stosować tę samą markę.
Leki
Nadczynność tarczycy można leczyć lekami, jodem radioaktywnym lub operacyjnie. Lekarz wspólnie z Tobą zdecyduje, która metoda leczenia będzie dla Ciebie najodpowiedniejsza. Zależy to między innymi od możliwych wad i Twojej sytuacji osobistej, na przykład planów dotyczących potomstwa. Jeśli wybierzesz leczenie farmakologiczne, prawdopodobnie najpierw otrzymasz Thiamazol lub Levothyroxine, lek o podobnym działaniu, który hamuje pracę tarczycy. Może być on stosowany w połączeniu z beta-blokerem, jeśli masz nasilone objawy, takie jak kołatanie serca i nadmierne pocenie się. Po około sześciu tygodniach kontrolowane są Twoje wyniki i otrzymujesz lek ze sztucznym hormonem tarczycy, taki jak Levothyroxine.
Zazwyczaj tabletki należy przyjmować raz dziennie, o tej samej porze i na czczo. Następnie po 6 tygodniach ponownie sprawdzane są wyniki, po czym ewentualnie zmienia się dawkę. Zamiast tych leków można również wybrać titrację, podczas której otrzymuje się niską dawkę Thiamazolu. Jest to podawane przez internistę. Ponieważ siła działania leku Levothyroxine może się różnić w zależności od marki lub opakowania, ważne jest, aby zawsze stosować tę samą markę. Jeśli wybierzesz leczenie jodem radioaktywnym, w szpitalu wypijasz płyn zawierający tę substancję. Trafia ona przez krew do tarczycy i działa szybko. Dzięki promieniowaniu jodu tarczyca przestaje działać. Metoda ta jest bezpieczna, ponieważ radioaktywna substancja jest naturalnie wydalana z organizmu z moczem.
Minusem tego leczenia jest to, że po kilku latach tarczyca może zacząć pracować zbyt wolno i wtedy będziesz musiał przyjmować leki. Pamiętaj również, że przez sześć miesięcy po przyjęciu jodu radioaktywnego nie wolno zachodzić w ciążę.
Operacja
Ostatecznie można również wybrać operację w celu leczenia nadczynności tarczycy. Podczas zabiegu usuwa się część tarczycy. Zaletą tego rozwiązania jest zmniejszenie ucisku na tchawicę oraz obrzęku, ale istnieje ryzyko, że tarczyca później zacznie pracować zbyt wolno i konieczne będzie przyjmowanie leków. Istnieje również ryzyko przewlekłej chrypki, jeśli uszkodzony zostanie nerw przebiegający przez tarczycę.
Zarówno w leczeniu niedoczynności, jak i nadczynności tarczycy, znalezienie odpowiedniej dawki leków może zająć kilka miesięcy. W przypadku choroby Gravesa-Basedowa krew jest zwykle kontrolowana co trzy miesiące. Możliwe jest czasowe odstawienie leków, po czym należy ponownie kontrolować krew w różnych odstępach czasu. Około połowa osób po tym okresie ma trwałą, prawidłowo funkcjonującą tarczycę. Jeśli po odstawieniu leków choroba powróci, konieczne jest dalsze leczenie farmakologiczne lub wybór leczenia jodem radioaktywnym albo operacji.
